شعر

داشتم با لهجه ی ولگردم به شما فکر میکردم

که شب شد

و ماه ان بالا

کمی سیاهی روی گونه اش نشست

شکل جغرافیای دلم

جزیره ای ,که مثل زمین زنی تنهاست

و از مدار این روایت بیرونش کرده اند

تا به من پناه بیاورد

در بستری که بوی عود میدهد